Հաճախ տունդ փլել, սյունն են այրել,
Եվ նույնիսկ գարնանը ձյո՛ւն է արել,
Կռունկն է միշտ տխուր խաբրիկ տարել՝
Եվ «Կռունկ» էր երգում, իմ Հայաստան:
Քեզ խփել են հաճախ ձեռքերը բիրտ,
Արնոտ յաթաղան է իջել գլխիդ:
Բայց փրկվե՜լ է այսօր հերոս որդիդ
Եվ այլո՛ց է փրկում, իմ Հայաստան:
Դու հզոր ես այսօր, ինչպես երբեք:
Ավելի՛ն ես այսօր, քան թե երեկ:
Ե՞րբ պիտի բոլորս մեկտեղ ապրենք
Քո մայրենի գրկում, իմ Հայաստան:
Փոքր ես, բայց որդիներ ունես հսկա,
Նաև Մասիսի պես մի որդի կա -
Ե՞րբ պիտի գրանցվի նա մշտական
Քո տնային գրքում, իմ Հայաստան: