Դու պետություննե՛ր սնած ժողովուրդ,
Էպո՛ս ու հերո՛ս ծնած ժողովուրդ:
Դու կարիքի մեջ՝ տվել ես բարի՛ք,
Վտանգի ժամին պահել հայրենի՛ք:
Դու հոմանիշ ես աշխատանք բառի,
Տերն ու ծառան ես այս հին աշխարհի:
Ասում են՝ «Հանուն մայր ժողովրդի»,
Բայց ժողովո՛ւրդն է հանուն բոլորի:
Պետություններն են տարբեր, անկասկած,
Ժողովուրդները նմա՛ն են միմյանց:
Ոչ մի ժողովուրդ կռիվ չի ուզում:
Խելագարներն են կռիվ երազում:
Երանի՜ նրան, հազա՜ր երանի՝
Ում ժողովո՛ւրդը որդի կանվանի...