Արամայիս Սահակյան

ԶՂՋՈՒՄ

Կանաչ հովտում, թփի տակ,

Այն աղբյուրը, ա՜խ, դեռ կա,

Որին մանուկ ժամանակ

Քա՛ր եմ նետել մի անգամ:

Երբ հիշում եմ ես նորից

Նրա կանչը մեղմագին,

Վաղո՜ւց նետված այն քարից

Պղտորվում է իմ հոգին...