Եվ բուրգերը եգիպտական,
Եվ տաճարը Արտեմիսի,
Զևսի արձանն Օլիմպիական
Եվ կոթողը Հռոդոսի,
Դամբարանը Մավզոլոսի,
Այգիները Բաբելոնի,
Եվ փարոսը Ալեքսանդրիայի՝
Շա՛տ են հայտնի:
Աշխարհի յոթ հրաշալիք...
Հմայե՜լ եք դուք մշտապես:
Բայց կա յո՜թ էլ հրաշալիք
Որ չի՛ նշվում պաշտոնապես:
Առաջինը հենց նա՛ է, ով
Հրաշալիքներն ստեղծե՜ց այդ:
Նա իր ոգով և հանճարով
Կոչվում է Մարդ:
Եվ կա երկրո՛րդ հրաշալիք,
Նա է, ով մեզ աշխարհ բերում
Եվ ոչ մեկիս ո՜չ մի անգամ
Ո՜չ մի վայրկյան չի մոռանում:
Աշխարհն էլ մեզ դավաճանի,
Նա կանգնա՛ծ է միշտ մեզ համար:
Հրաշալիքն այդ սիրելի
Կոչվում է Մայր:
Եվ կա երրո՛րդ հրաշալիք.
Նա է, ով որ աշխարհ գալիս
Եվ իր տեսքո՜վ, անմեղությա՜մբ
Նո՛ր իմաստ է կյանքին տալիս:
Նա մեր հո՜ւյսն է անմահության,
Երկրորդ կյանքն ու հավատն է մեր,
Հրաշալիքն այդ աննման
Մանուկն է ձեր:
Եվ կա չորրո՛րդ հրաշալիք.
Այն է, ինչը մեզ այցելում
Եվ փոխելով սիրտ ու հոգի՝
Ուրի՛շ մարդ է մեզ դարձնում:
Նրա ուժը մե՜ծ, ազդեցի՜կ
Ձեզնից ո՞վ չի, արդյոք, տեսել:
Հրաշալիքն այդ գեղեցիկ
Կոչվում է Սեր:
Կա հինգերո՜րդ հրաշալիք.
Այն է, ինչը տիեզերքում
Որքան գիտենք՝ առայժմ կա
Միայն երկի՛ր մոլորակում:
Եվ հենց նրա՛ շնորհիվ է,
Որ մենք ահա ապրում ենք, կանք:
Հրաշալիքն այդ հազվագյուտ
Կոչվում է Կյանք:
Կա վեցերո՛րդ հրաշալիք.
Մի հասարա՜կ, աննկա՜տ բան,
Բայց էությամբ իր անհանգիստ՝
Տիեզերքի՜ց էլ անսահման:
Ամե՛ն ինչ էլ զգում է նա,
Թեև իր հետ վարվում ենք բիրտ:
Հրաշալիքն այդ տառապյալ
Կոչվում է Սիրտ:
Եվ, վերջապես, կա յոթերո՛րդ,
Բայց՝ առաջի՛ն հրաշալիք -
Մի սրբություն՝առանց որի
Իրենց ո՛րբ են զգում մարդիկ,
Իսկ նրա հետ՝ մե՜ծ ու հզո՜ր,
Իսկ նրա հետ՝ հաղթանակո՜ղ: -
Հրաշալիքն այդ կոչվում է
Հայրենի հող:
Եվ ուզո՜ւմ եմ, ուզո՜ւմ եմ ես
Մի լրացո՛ւմ անել վերջին -
Հրաշալիք կոչենք նույնպես՝
Ամեն մեկս մեր ուսուցչին...
Կարելի է այս աշխարհում
Ապրել նաև առանց բուրգի:
Անհնա՜ր է սակայն ապրել
Առանց լույսի, հայրենիքի: