Քնքո՛ւշ տատրակս, դու անծանոթի,
Դու օտարի պես մոտովս անցար:
Ա՜խ, ի՜նչ եղավ քեզ, որ հուր կարոտի
Արցունքներդ ա՛յսպես շուտով մոռացար:
Գնա՛, մոռացի՛ր, և՛ բախտը քեզ հետ,
Հյուսի՛ր քո բույնը` ում հետ որ կուզես.
Թռի՛ր ու գնա և մի ՛ նայիր ետ,
Թող տունս մնա թափուր` սրտիս պես:
Թո՛ղ օջախիս մեջ կրակ չհուրհրա,
Մարած սրտիս մեջ թող ոռնա քամին.
Թո՛ղ վայե քամին չոր գլխիս վրա,-
Ես չեմ հավատում կնոջ երդումին...