Ավետիք Իսահակյան

***

Մայրս տեսավ ինձ շա՜տ տխուր,
Շա՜տ հուսահատ, մեկուսի.
Գիրկն առավ, սրտին կպա,
Ու լցվեցի, ու լացի:
Ա՜խ, մերիկ ջան, մեկ նայե՛, տե՛ս,
Սիրտս խորունկ վերք ունի.
Ձեռքդ մեկ դի՛ր,- ա՜խ, չէ, ձեռդ
Անջնջելի կարնոտի:
 
Ա՜խ, մերի՛կ ջան, կուզեմ քնեմ,
Ա՜խր բալադ հոգնա՜ծ է.
Երկրի ծոցում հանգիստ քնեմ,
Բալադ անչա՜փ հոգնա՜ծ է...

XII.1894թ.
Լայպցիգ

Яндекс.Метрика