Ծաղիկ էի նորաբողբոջ,
Սարի լանջում, երկնի տակ.
Ինձ կըդյութեր առվի խոխոջ,
Ինձ կողջուներ արեգակ:
Գիշերները` աստղ ու լուսին
Վար կիջնեին երկնքեն,
Ու հեքիաթներ ինձ կասեին
Կախարդական, ոսկեղեն:
Գառների հետ լուսածագին
Եկար սարը, ջա՛ն աղջիկ,
Ինձ քաղեցիր, դրիր անգին
Կրծքիդ վրա գեղեցիկ:
Այնտեղ շքեղ` ես ապրեցա
Երազներով երջանիկ.
Սերըդ դավեց ինձ, սրաչյա՛,-
Ես չորացա, ա՜խ, աղջիկ...