Էս քարփի տակ խորունկ փորեմ,
Թաղեմ սիրտս ցավով լի.
Մեծ քարափն էլ վերան շրջեմ,-
Թաղեմ սիրտս սիրով լի...
Ա՜խ, շա՜տ վաղուց սիրտս առա,
Ընկա մարդկանց դուռն-երթիկ.
Ցավիս դեղ-ճար շա՜տ խնդրվա,
Մարդիկ փակին դուռն-երթիկ:
Է՜հ, ի՞նչ անեմ, սիրտն ի՞նչ պետք է,
Ասի` թաղեմ, թող մեռնի.
Չէ՞ որ մարդիկ է՛լ սիրտ չունին,
Անսիրտ մարդը ցավ չունի:
Էս քարփի տակ խորունկ փորեմ,
Թաղեմ սիրտս ցավով լի.
Մեծ քարափն էլ վերան շրջեմ,-
Ծանր լինի, դուրս չելնի...