Ավետիք Իսահակյան

***

Երազիս մեջ ծովը տեսա,
Ծովը լազո՛ւր ու անդո՛րր,
Մենակ, մենակ, ափի վրա
Ընկած էի վիրավոր...
 
Ծովն էր հևում մեղմ ու թալուկ`
Մտորմունքի մեջ անծայր:
Եվ խոստում էր վերքըս խորունկ,
Իսկ ես` անհույս, ես` անճար:
 
Եվ հոգուս մեջ մի ձայն ծորեց,
Մի ձայն` քնքուշ, սուրբ սրտից.-
Ա՜խ, այն` մայրս էր, կանչում էր ինձ
Հայրենիքիս ափերից...

1898թ.
Օդեսա

Яндекс.Метрика