Ավետիք Իսահակյան

***

Եվ սերըդ սիրտըս կարևեր խոցեց,
Վերքիս այս, քո՛ւյր իմ, դեղ-դարման չըկա.
Սիրուս արցունքով աշխարհ թաթախվեց,
Բայց դո՛ւ մնացիր օտա՛ր, անըզգա...
 
Եվ ո՛ւր լինում եմ, քո սերն եմ երգում,
Սիրտըս դեպի քեզ թռչում է հավերժ.
Ուրիշին գըրկած` ես քեզ եմ զգում,
Ուրիշի գրկում,- բայց քոնն եմ հավե՛րժ...
 
Եվ դու հավիտյան անհաս աստղի պես
Ինձնից հեռո՜ւ ես, ինձնից հեռո՜ւ ես...

1903թ.

Яндекс.Метрика