Կապույտ լեռների լանջերի վրա
Մուգ անտառներն մեղմօրոր նիրհում,
Ժայռոտ ափերին ծովն է փիրուզյա
Իր ոսկեճաճանչ քղանցքը փռում:
Նազելի աղջիկ, մանուկ, մանկական,
Խավարի միջով փայլեցիր, անցար.
Հոգիդ երազի ջինջ երգի նման,
Ե՛վ սուրբ, և՛ մաքուր, շողացիր, անցար:
Ոչ ոք չտեսավ քո քնքուշ հոգին,
Թռա՛ր, գնացի՛ր հեռու աստղի պես.
Հեռու աստղի պես, քուրիկ իմ անգին,
Ձգում ես հավերժ սիրտս դեպի քեզ...