Ավետիք Իսահակյան

***

Արևն իջավ սարի գըլխուն,
Դար ու դաշտում լույս չկա.
Հավք ու թըռչուն մըտան խոր քուն,-
Ա՜խ, ինձ համար քուն չկա:
 
Լուսնյակն ընկավ երթկից ներս,
Կըշեռքն ելավ երկընքում,
Զով հովերն էլ մըթընշողես
Աստղերի հետ են զըրցում:
 
Սիրո՛ւն աստղե՜ր, անուշ հովե՜ր,
Յարըս ո՞ւր է` էս գիշեր.
Պարզ երկընքի նըխշուն աչե՛ր,
Յարիս տեսա՞ք էս գիշեր:
 
Լուսը բացվավ, դուռը բացվավ,
Ամպ ու զամպ է,- թոն կուգա.
Ալ ձին եկավ, անտեր եկավ,
Ա՜խ, յարս ո՞ւր է, տուն չի գա...

04.XII.1891թ.
Էջմիածին

Яндекс.Метрика