Ավետիք Իսահակյան

***

Այցի եմ գալիս քեզ մոտ ես հաճախ,
Նստում եմ դեմըդ` հանգիստ ու խաղաղ.
Զրույց ենք անում երկա՜ր միասին,
Հազար նյութերի, հարցերի մասին:
 
Եվ սիրո մասին խոսում ենք նույնպես,
Բայց խիստ անտարբեր ձևանում եմ ես,
Վրադ չեմ նայում, չեմ լսում ստեպ,
Որպես թե անհույզ, սառն եմ քո հանդեպ:
 
Բայց հալվում եմ ես սիրուց բոցակեզ.
Ուզում եմ գրկել ու համբուրել քեզ.
Հազիվ զսպում եմ մըրրիկը սրտիս,
Ա՜խ, սակայն հոգիս բերանս է գալիս...

XI.1919թ.
Ժնև

Яндекс.Метрика