Գրոհը կարճ տևեց...Գիշերը խիտ էր, թավ,
Ու գիշերվա միջով շարքերն առաջ անցան...
Չնկատեց ոչ ոք, որ մի զինվոր ընկավ
Եվ աչքերը փակեց անհառաչ ու անձայն։
Բայց մի հեռու գյուղում, տեսած մի չար երազ,
Սպիտակած մի մայր, սև շորերը հագին,
Անհույս հառաչանքով նստեց ճամփի վրա
Ու ողջունեց լացով ծագող արեգական։